Betrokken wijken

Het lijkt al weer een tijdje rustig rond de wijkenaanpak. Het SCP doorbreekt de stilte door een terugblik te geven in de publicatie ‘Betrokken wijken’ over wat de inspanningen van de afgelopen 10-15 jaar hebben opgeleverd. Dat doen zij vanuit het perspectief van bewoners, ondernemers en professionals van vier naoorlogse aandachtswijken. Waar zien de bewoners uit Nieuwland in Schiedam, Kruiskamp in Amersfoort en Slotervaart en de Bijlmer K-buurt in Amsterdam als de successen, gemiste kansen en uitdagingen voor de toekomst?

Interventies

Interventies om een wijk leefbaarder en veiliger te maken, zijn heel gevarieerd. Die vinden plaats op het terrein van wonen, het schoon, heel en veilig houden van de wijken, de wijkeconomie, sociale stijging van bewoners, ontmoeten, integreren, sporten, cultuur en ondersteunen van bewoners met persoonlijke problemen. In het onderzoek is bijzondere aandacht voor enkele speerpunten van het 40-wijkenbeleid: de integrale aanpak, het belang van de persoonlijke factor en de rol van bewoners.

Werkwijzen die verwachtingen van bewoners waarmaken

Een conclusie is overduidelijk: ‘Het werk aan de wijk is nooit af.’ Het kan zelfs zo zijn dat de ernst van de problemen in een wijk is verminderd en desondanks de klachten en ontevredenheid van bewoners niet afnemen. Het verdunnen van de sociale problematiek, in het verleden vaak door professionals opgepakt met een stevige fysieke vernieuwing, is volgens de bewoners begrijpelijk. Zij uiten wel hun zorgen over het verplaatsen van hulpbehoevende of lastige bewoners. Wat wel in goede aarde valt zijn werkwijzen als: ‘snel, zichtbaar en gecoördineerd (integraal) optreden, structurele oplossingen bieden, samenwerken met bewoners en verwachtingsmanagement’. Bewoners hechten aan ontmoeten in de wijk. Spilfiguren helpen daarbij als aanspreekpunt en verbinder. De decentralisaties in het sociale domein hebben als effect dat mensen sneller hulp vragen. De bezuinigingen werken dat weer tegen. Bewoners worden op zichzelf teruggeworpen.